آقا تختی 90 سالگی ات مبارک - مجله عکس

غلامرضا تختی پنجم شهریور ماه سال 1309 در محله خانی آباد در جنوب تهران، چشم به دنیا گشود، به عشق مردم پنجه در پنجه حریفان انداخت و بار ها از سکو های افتخار بالا رفت، او مدال هایش را از مردمی می گرفت که حتی باخت و شکست دنیا پهلوانشان را پیروزی می دیدند و پرشورتر از همواره به استقبالش می رفتند. چه در میدان مبارزه و چه در کوچه و بازار مردانگی و مردمداری را از یاد نبرد و برای دریافت پست و قدرت به هر شیوه ای متوسل نشد. نقش بازی نکرد، دستگیری از احتیاجمندان را در بوق و کرنا نمی کرد، همه ثروتش را برای مردم داد تا خنده ای بر لب یتیمی بنشاند و گرفتاری را شاد کند؛ این عظیم ترین ثروت و دلخوشی غلامرضا بود.

تختی یک مدال طلا، دو نقره و یک مقام چهارمی المپیک، یک طلا و دو نقره قهرمانی دنیا به همراه طلای بازی های آسیایی را در کارنامه زرین و پرافتخار خود دارد، اما این ویترین پر مدال کمترین نقش را در ماندگاری نام تختی در میان ده ها قهرمان دنیا و المپیک پس از نیم قرن داشته و آنچه نام تختی را بر دل ها حک نموده چیزی جز سادگی، صداقت، مردمداری، مهربانی، مروت و دستگیری تختی نیست.

تختی زمینی نبود، وقتی عرصه بر او تنگ شد، دیگر نمی توانست مثل همواره جوابگوی احتیاج های مردمش باشد، مردمی که دل بر او بسته بودند و تختی امیدشان بود، همین عظیم ترین عامل رفتن و پرکشیدنش شد در 37 سالگی؛ در اوج محبوبیت و در اوج تنهایی!

در هیاهوی این روزها، در میان انبوهی از اتفاقات و تلخی های روز گار که همه را غرق در خود نموده تا هر صبح چشمانمان را زیر آواری از مسائل باز کنیم، بجنگیم و شب هنگام با ترس از فردایی بدتر چشم ها را بر روی هم بگذاریم، فرا رسیدن 90 سالگی دنیا پهلوان و مرور مردانگی های او مرحمی است کوتاه بر زخم های عمیق مان!

تک گل باغ پهلوانی 37 بهار را بیشتر ندید، اما همین عمر کوتاه را به عشق مردم و برای آن ها زیست و در آخر نیز بخاطر مردمش آسمانی شد.

کاش بودی تا دلخوشی مردمت باشی.

تولدت مبارک دنیا پهلوان