اکران آنلاین و اما و اگرهایش به روایت یک فیلم ساز - مجله عکس

رها فریدی کارگردان مستند چی چکا، قصه شب که اکرانش را در سینماهای هنروتجربه از مدتی پیش از شیوع کرونا آغاز نموده بود، با توجه به تعطیلی دوره ای سینماها و غیرقابل پیش بینی بودن شرایط در هفته ها و ماه های آینده در گفت وگویی با خبرنگاران اعلام کرد: اکنون در شرایطی هستیم که فیلم ها نمایش منسجمی در سینما ندارند، بنابراین نمی توان انرژی و سرمایه زیادی را هم صرف تبلیغات کرد.

او ادامه داد: اکنون با مخاطبانی روبرو هستیم که با وجود علاقه به سینما، ترس از سینما رفتن دارند. معمولا کسانی که علاقه مند به سینمای هنروتجربه اند نسبت به اطلاع از اخبار به روزتر و در نتیجه نگرانی شان هم بیشتر است. من به سینماهایی که فیلمم را اکران می کردند سر زدم و متوجه شدم که پروتکل های بهداشتی را به خوبی رعایت می نمایند، سینماها در بین اکران ها ضدعفونی می شوند، هواکش ها درجریان هستند و فاصله اجتماعی رعایت می گردد. در اینصورت شاید احتمال ابتلا به کرونا در سینما از زمانی که در پیاده رو راه می روید یا سوار تاکسی می شوید کمتر باشد. با توجه به مشاهدات خودم در سینماها، افرادی که برای تماشای فیلم به سینما می آمدند ملزم به رعایت موارد بهداشتی بودند و در صورت نداشتن ماسک، امکان حضور از مخاطب گرفته می شد.

فریدی درباره راهکاری برای عبور از این شرایط کرونایی در عین حال گفت: بعد از شیوع کرونا، برای نمایش فیلمم در سینما و تشویق مخاطب به تماشای آن روی پرده عذاب وجدان داشتم، زیرا به عنوان کارگردان فیلم نمی توانم این ریسک را بپذیرم که حتی یک درصد ممکن است کسی برای تماشای اثر من به سینما بیاید و به دلیل حضور در این فضا، به کرونا مبتلا گردد. اما بعد از سرکشی به سینماها خیالم کمی راحت شد و تبلیغات را آغاز کردم اما اکنون که سینماها بسته شده، اکران آنلاین بهترین امکان برای فیلمسازان است درواقع عاقلانه ترین روش، اکران آنلاین است.

وی در عین حال با بیان اینکه در راه اکران آنلاین مشکلاتی هم وجود دارد ادامه داد: این امکان وجود دارد که یک اثر در سینمای کشور خودش به نمایش دربیاید اما اگر به صورت آنلاین نمایش داده شوند، شرایط حضور در بسیاری از جشنواره ها را از دست می دهد و همین عاملی است که کارگردان نخواهد اثرش را تا پیش از حضور در جشنواره ها به صورت آنلاین نمایش دهند.

این مستندساز اضافه نمود: دلیل دیگر برای من این است که چی چکا برای سینما ساخته شده و به خاطر موضوع بومی و خاصش که درباره زندگی ابراهیم منصفی(خواننده و موزیسن هرمزگانی) است، باید در سینماهای جنوب کشور نمایش گسترده تری پیدا می کرد اما متاسفانه به دلیل کرونا حتی زودتر از تهران سینماهای جنوب بسته شدند. حیف دیدم که مخاطبان جنوبی تجربه دیدن این فیلم روی پرده سینما را از دست بدهند.

فریدی با اشاره به بحث قانون حق انتشار اعلام کرد: نکته دیگری که در نمایش آنلاین وجود دارد، احتمال کپی شدن فیلم است و این مسئله ای ست که متاسفانه ممکن است برای برخی فیلم هایی که نمایش آنلاین دارند پیش بیاید. مسلما تعطیل شدن سینماها ناراحت نماینده است، فرایند تحقیقات و ساخته شدن و مجوز دریافت این مستند سالها به طول انجامیده و مشتاقانه می خواستم مردم آن را روی پرده ببینند و در چنین شرایطی باید بر اساس شرایط و محدودیت ها تصمیمات جدیدی اتخاذ کرد.

این کارگردان در ادامه صحبت های خود به نقش مدیران سینمایی نیز اشاره نمود و گفت: برای هرچه بهتر گذر کردن از شرایطی کنونی، نیازمند مدیرانی با تفکر پویا هستیم و باید لحظه به لحظه هوشیار بود و بر اساس تغییرات بهترین تصمیم را گرفت. قطعاً راهکار هایی وجود دارد و متاسفانه ما از فرصت طلایی که در بهار و تابستان داشتیم به درستی استفاده نکردیم. ما در ایران از لحاظ فضا کمبودی نداریم تا بتوانیم سینمای روباز داشته باشیم. هنروتجربه نیز توان آن را دارد که در هر شهر حداقل یک سینما به این شرایط اختصاص دهد و شاید همین کرونا بتواند آغاز جریانی گردد تا دوباره بتوانیم فضای سینمای روباز یا درایوین سینما را برگردانیم. این پلتفرم به خودی خود تجربه جدیدی برای مخاطبان رقم میزند و مخاطبان بیشتری را به تماشای فیلمها جذب خواهد نمود. در بیشتر نقاط دنیا اکنون این روش پیاده سازی و اجرا شده است.

فریدی در سرانجام صحبت های خود به تاثیر هنر در روحیه بخشیدن به جامعه اشاره نمود و اضافه نمود: تئاتر، سینما و هنر به طور کلی می تواند از میزان استرس و نگرانی مردم کم کند و هنر غذای ذهن و روان است اما با حذف این امکان شرایط را برای گذر از این شرایط سخت تر می کنیم. از طرف دیگر افراد بسیاری با این تصمیم بیکار شده اند و یا در حال ورشکستی هستند و به این ترتیب ضرر زیادی به جامعه می رسد. بسیاری از فعالان این حوزه بر اساس علاقه و هزینه شخصی خودشان کار می کردند، از سینمادارها تا فیلمسازانی که برای گیشه فیلم نمی سازند. این افراد نباید از کاری که انجام می دادند، ناامید و دل زده شوند و انگیزه شان را برای ادامه دادن از دست بدهند. کاش مدیران کمی بیشتر نسبت به تصمیماتی که اتخاذ می گردد دقت نمایند و به جای پاک کردن صورت مسئله در پی راه های چاره باشند که مطمئنن با کمی خلاقیت و حمایت امکان پذیرند.