از ملاقات دوباره با رقیب سنتی تا رویارویی با حریفان نه چندان آسان - مجله عکس

به گزارش خبرنگاران، تیم ملی ایران که با پیروزی چهارگانه در دور نهایی پیروز شد سرگروه شود، طبق عادت سه دوره اخیر با کره جنوبی هم گروه شد تا چشم بادامی ها مهم ترین حریف تیم ملی ایران لقب گیرند. در 2010 بازی رفت و برگشت مساوی شد اما در 2014 تیم ملی هر دو بازی را به سود خود انتها داد و در 2018 هم شاگردان کارلوس کی روش به خوبی از پس کره برآمدند.

دیگر حریفان ایران امارات، عراق، سوریه و لبنان هستند. تقابل با امارات یادآور آخرین گل ملی کریم باقری است که در مقدماتی سال 2010 زده شد و البته پیروزی بی حاصل با گل تماشایی علی کریمی در ورزشگاه آزادی. تیم ملی امارات با هدایت فن مارویک هلندی حریفی خطرناک به تعداد میرود اما طبیعتاً همه هواداران، فوتبال امارات را به عربستان ترجیح می دادند.

هم گروهی با عراق یادآور بازی مرحله پیشین این دو تیم است که در نهایت این دوئل با برتری ایران به اتمام رسید. ایران و عراق در دوره های اخیر هرگز برای صعود به جام جهانی رقابت مستقیم در مرحله نهایی نداشته اند اما در جام ملتها دو دیدار مجذوب کننده را رقم زدند که ایران در آن پیروزی نرسید. سوریه و لبنان تیم هایی هستند که انتظار داریم شاگردان اسکوچیچ 12 امتیاز از تقابل با آنها کسب کنند و البته در کنار آن، این دو تیم پیروز به کسب امتیاز از سه مدعی دیگر شوند تا جهت صعود ایران هموار باشد. البته لبنان در مقدماتی 2014 توانست ایران را شکست دهد و سوریه هم در 2018 دو تساوی از تیم ملی گرفت.

قرعه کشی امسال در مجموع مانند 2018 مطلوب هواداران فوتبال در ایران و شاید خود ملی پوشان باشد اما تردیدی نیست که صعود به این سادگی ها انجام نخواهد شد. از این مرحله دو تیم به صورت مستقیم راهی جام جهانی خواهند شد و باتوجه به جهت پر پیچ و خم پلی آف، تیم ملی باید به همین دو سهمیه چشم بدوزد و حتی نیم نگاهی هم به رتبه سوم نکند.

قرار نگرفتن با عربستان در یک گروه مهمترین مزیت قرعه ایران است. از مقدماتی جام جهانی 2010 که آنها در ورزشگاه آزادی ما را بردند تنها یک بار با عربستان در بازی های غرب آسیا و با تیم های دوم بازی کرده ایم. امارات قطعا رقیب ساده تری برای ما نسبت به عربستان است. هم اینکه آنها از نظر فنی به پای عربستان نمی رسند و هم اینکه دیگر مسائل میزبانی که در سال های اخیر با تیم های باشگاهی عربستانی داشته ایم گریبان گیر ما در این دوره نخواهد شد.

انتخاب بین کره جنوبی و استرالیا اگرچه سخت است. از طرفی کره از مقدماتی جام جهانی 1994 در دوحه قطر هنوز نتوانسته ما را در مرحله نهایی مقدماتی ببرد. البته آنها در سه دوره با ما همگروه بوده اند و در شش بازی سه باخت و سه تساوی نصیب شان شده. پس انگیزه های شان برای بردن ایران زیاد است. از طرفی نمی توان در باد نتایجی که تیم کی روش مقابل کره جنوبی گرفت خوابید. خوب می دانیم که دو برد ما در مقدماتی 2014 در شرایط خاص و با چاشنی شانس بدست آمد اما در 2018 مقتدرانه آنها را شکست دادیم و ده نفره مقابل شان نباختیم. اما حالا شرایط عوض شده.

کره جنوبی به مراتب از تیم 2018 قویتر است. از آن طرف استرالیا هم که پس از پلی اف 1998 با آنها بازی نکرده ایم هم رقیبی بس قدرتمند برای فوتبال ایران می توانست باشد اما رقابت با تیمی که قبلا با آنها بازی کرده ایم و بازیکنان ما چم و خم بازی با آنها را بلدند بهتر از رقابت با تیمی است که نمی دانیم چگونه با انها روبرو شویم. هر چند که می دانیم کره ای ها برای انتقام می آیند اما بازی کردن با یک رقیب همیشگی بهتر از یک رقیب ناشناخته است.

نقش کادر فنی برای کنترل روحی و روانی بازیکنان و آماده کردن آنها برای شرایط سختی که در صورت حضور تماشاگران می تواند برای ما رخ دهد. در کنار آن باید باخت های غیرمنتظره مقابل همین تیم های غرب آسیا همچون لبنان در مقدماتی 2014، دو تساوی غیرمنتظره با سوریه در مقدماتی 2018، تساوی بدموقع مقابل امارات در 2010 را هم به یاد بازیکنان آورد تا از همین الان خود را مقابل این تیم ها برنده ندانند.