خبرنگاران بیانی: با بازوبند استقلال همه جام ها را درو کردم - مجله عکس

بدون شک شاهین بیانی یکی از نام های ماندگار باشگاه استقلال است، او فوتبال را با جوانان استقلال استارت زد و با همان پیراهن فوتبال را ترک کرد.

بیانی در تیم پرستاره استقلال 1990 کاپیتان بود و جام قهرمانی را بالای سر برد تا نامش برای همیشه در کلکسیون استقلال ثبت شود.

وی روز چهارشنبه در مصاحبه با خبرنگار ورزشی خبرنگاران حرف های جالبی زد که متن آن در زیر از حضورتان خواهد گذشت.

چه زمانی احساس کردید می توانید فوتبالیست خوبی شوید؟

از زمانی که با توپ فوتبال آشنا شدم، همان روزهایی که در کوچه و خیابان فوتبال بازی می کردیم متوجه شدم استعداد خاصی در این رشته ورزشی دارم و باید از این استعداد نهایت استفاده را ببرم.

برای اولین بار با جوانان استقلال فوتبال را شروع کردید؟

آن روزها مثل حالا نبود که هر باشگاهی در تمام رده های پایه تیم داشته باشند. فقط باشگاه ها رده سنی جوانان داشتند و باید از نظر فنی در بالاترین سطح قرار داشتی تا بتوانی قرارداد امضا کنی. من سنم به جوانان نمی خورد و اگر مثل امروز بود باید در نوجوانان بازی می کردم اما ساکم را بر داشتم و به باشگاه استقلال رفتم و بری حضور در جوانان تست دادم و مورد تایید فنی مربی قرار گرفتم. شاید باور نکنید اما این قدر سنم کم بود که 5 سال برای جوانان استقلال بازی کردم.

خیلی زود به تیم اصلی راه پیدا کردید؟

15 سال بیشتر نداشتم که این اتفاق رخ داد. همیشه گفته ام و باز تاکید می کنم جکیچ نقش پررنگی در فوتبال من داشت و الفبای فوتبال را زیر نظر این مربی بزرگ آموختم. در این سن کم جزو 5 بازیکن جوانان بودم که جواز حضور در تمرینات بزرگسالان را پیدا می کردند. بزرگ ترین و شیرین ترین اتفاق زندگی ام در این سال رخ داد.

چه اتفاقی؟

حسن روشن در سالی که من به استقلال پیوستم راهی الاهلی امارات شد و به همین علت بازی محبت آمیز ای میان این 2 تیم برگزار گشت و من با 15 سال سن اولین تجربه سفرم را انجام دادم. یک هفته از این اتفاق شیرین خوابم نمی برد. رویای بزرگم این بود که با استقلال به سفر بروم.

در آن بازی به میدان رفتید؟

من در پست دفاع راست به میدان رفتم. بزرگانی همچون حسن نظری، آندرانیک اسکندریان، هادی نراقی، مصطفی مسلمی نفراتی بودند که در استقلال حضور داشتند و برای خودشان اسم و رسمی داشتند.

بازی کردن در این تیم سخت نبود؟

سخت که بود، این ها هر کدام ستون استقلال بودند و از بهترین های فوتبال محسوب می شدند، اما انگیزه زیادی داشتیم. ما با جکیچ کار کرده بودیم. پس از روزهایی که تمرین جوانان استقلال به پایان می رسید او من و شاهرخ بیانی را به سالن تنیس می برد و برای اینکه تکنیک ما بالاتر ببرد تنیس بازی می کردیم. او به جوان ترها انگیزه زیادی می داد و باعث می شد همه برایش با تمام جان بازی کنیم.

اولین قرارداد شما با استقلال چقدر بود؟

من چون سن زیر 18 سال داشتم به همراه مادرم به باشگاه استقلال رفتیم و قرارداد امضا کردیم. مبلغ قرارداد مهم نبود اما یک نکته مهم بود. ما اصلا به پول فکر نمی کردیم چرا که همان قرارداد بستن دنیایی ارزش داشت. جکیچ می گفت شما جوان هستید و نباید به پول فکر کنید. اما بازیکنانی که در استقلال حضور داشتند از نظر مالی تامین می شدند. برایتان مثالی می زنم.

چه مثالی؟

رضا نعلچگر قرارداد 25 هزار تومانی با استقلال امضا کرده بود ولی هر بازی که برنده از زمین خارج می شدیم پاداش و سکه می داد. در عرض 2 ماه پاداش های پیروزی که می گرفتیم با آن مبلغ قرارداد مساوی می شد.

اولین بار چه زمانی بازوبند کاپیتانی استقلال را بر دستان خود بستید؟

سال 69 بود، دیدار با دارایی این فرصت نصیب من شد که برای اولین بار بازوبند کاپیتانی استقلال را بر دستان خود ببندم.

با این بازوبند جام های زیادی را بالای سر خود بردید؟

خوشحالم زمانی بازوبند را بر دستان خود می بستم که استقلال یکی از بهترین های تمام ادوار تاریخ را در اختیار داشت و جام های زیادی می گرفتیم و به قول معروف جام ها را درو کردیم. ما در یک سال قهرمان آسیا شدیم، در جام میلز و بوردوای هندوستان 2 جام را در حضور تیم های قدرتمند گرفتیم. قهرمان ایران شدیم و جام حذفی را بالای سر بردیم. دوست دارم یک چیزی را حتما بنویسید.

چه چیزی؟

بازیکنان استقلال بدانند امروز در تیمی بازی می کنند که در 42 بازی طعم شکست را نچشید و جام های زیادی را بالای سر برد و آنها وارث آن استقلال رویایی هستند.

بهترین خاطره تان در روزهای حضور در استقلال؟

من 2 خاطره دارم، اولی همان سفر اولم با استقلال در سن 15 سالگی به امارات است و دومی قهرمانی در آسیا. قهرمانی در آسیا باعث شد تا افتخاری بزرگ برای همیشه در تاریخ و کلکسیون باشگاه ثبت شود و هواداران هر سال هفتم مرداد، این روز بزرگ را به خاطر داشته باشند و اگر سال های بعد شاهین بیانی در این دنیا نباشد در روز سالگرد قهرمانی استقلال یادش بیفتند و برایش فاتحه ای قرائت کنند. راستی موضوعی را فراموش کردم.

چه موضوعی؟

سال ها پیش از مرحوم منصور پورحیدری خواستند تا 11 بازیکن ثابت را در تمام ادواری که مربیگری کرده است نام ببرد و یکی از این بازیکنان من بودم. او سال های سال در استقلال مربیگری کرد و بدون شک پدر معنوی استقلال برازنده نام این مرد شریف بود. وقتی پورحیدری مرا نام برد یعنی شاگرد خلفی برایش بوده ام و برایم دنیایی ارزش داشت.

بدترین خاطره؟

شکست در فینال آسیا مقابل الهلال عربستان که باعث شد برای دومین سال پیاپی قهرمان نشویم. به طور حتم اگر آن مسابقه در ورزشگاه آزادی برگزار می شد با اختلاف سه گل به فزونی می رسیدیم. ما در قطری بازی کردیم که فضای بسیار بدی در آن برهه زمانی برایمان وجود داشت و تمام تماشاگران از الهلال حمایت می کردند. متاسفانه با تمام شایستگی هایی که برایمان وجود داشت ناباورانه در ضربات پنالتی شکست خوردیم.

شما از معدود فوتبالیست هایی هستید که با پیراهن استقلال فوتبال را شروع کردید و با همین پیراهن کفش ها را آویزان کردید؟

برای اینکه استقلال برایمان بزرگترین تیم بود، من خیلی پیشنهاد داشتم اما هیچ وقت نتوانستم به تیم محبوبم پشت کنم.

به طور غیر منتظره از فوتبال خداحافظی کردید. دلیل خاصی داشت؟

درباره دلیل خداحافظی ام دوست ندارم حرف بزنم چرا که موضوع درون خانوادگی است اما می توانست چند سال دیگر بازی کنم. وقتی این تصمیم را گرفتم علی فتح الله زاده گفت شاید خسته هستی مدتی استراحت کن و بعد برگرد برای استقلال بازی کن اما تصمیمم را گرفته بودم و با پیراهن مقدس استقلال کفش ها را آویختم.