آب بندان های در معرض تخریب در مازندران
به گزارش مجله عکس، آب بندان ها محل ذخیره سازی آب کشاورزی، تغذیه چشمه ها و آب های زیرزمینی است، این مکان ها از نظر بوم شناختی به عنوان زیستگاه پرندگان و حیات وحش، حافظ تنوع زیستی و بانک ژن نیز محسوب می شوند. استان مازندران با در اختیار داشتن 931 قطعه آب بندان به مساحت 18 هزار و 519 هکتار، یکی از استان های صاحب امتیاز در این زمینه است، آب بند هایی که برخی طبیعی و برخی از طریق کشاورزان و برای مصارف کشاورزی ساخته شده اند.
بر اساس آیین نامه وزارت نیرو حریم رودخانه ها، نهر های طبیعی و برکه ها تا 150 متر تراز افقی از منتهی الیه بستر را شامل می شود؛ حریم بندی که برای حفاظتِ کیفیِ آب اجرا شده، اما متاسفانه در برخی از این آب بند ها به دلایل نامعلوم اعمال نمی شود.
اتفاقی که علاوه بر آلودگی آب های زیرزمینیِ اطراف آب بند ها که بیشتر شامل ساخت و ساز های اطراف آب بندان است به زیستگاه پرندگان و حیات وحش منطقه آسیب وارد می کند و در نهایت چرخۀ اکوسیستمی آب بندان را وارد چالشی جدی می کند. در گذشته بسیاری از آب بندان ها سیمای طبیعی داشته اند، اما به علت تغییر کاربری، امروزه بیشتر آن ها به محلی برای پرورش ماهی تبدیل شده اند و در حال از دست دادن اصالت و ماهیت اصلی خود هستند.
اجرای پروژه های انتقال برق برای مصارف صنعتی و خانگی در اطراف آب بندان ها باعث شده تا ساخت وساز ها در اطراف آن ها بیشتر شود، اقدامی که در نهایت باعث تخریبِ آن ها در آینده ای نزدیک می شود. این شرایط در حالی است که توسعه و حفظ آب بندان های طبیعی بهترین راهکار برای مقابله با کم آبی و خشکسالی است.
عکاس: مصطفی کاظمی - مصطفی شانچی
منبع: فرارو