به گزارش مجله عکس، روشن کردن آتش بخش جدایی ناپذیر گشت وگذار در خارج از شهر است. هیچ فعالیتی به مقدار نشستن در اطراف آتشی گرم و مطبوع به همراه خانواده و دوستان در آغوش طبیعت، لذت بخش نیست. جذابیت مسحورکننده شعله های درخشان و هزارنقش، بوی آشنا و دل نشین چوب های در حال سوختن، تن دادن به گرمای لذت بخش یکی از نیروهای قهار طبیعت و صدها علت دیگر، روشن کردن آتش را به سنتی جهانی تبدیل نموده است. برای آشنایی با روش های برپا کردن آتش با
باوجوداینکه به نظر نمی رسد برپا کردن آتش احتیاج به مهارت یا دستورالعمل خاصی داشته باشد ولی درواقع، این کار چندان آسان نیست و علاوه بر این، خطرهای ناشی از این کار و پیامدهای ناگوار آن، احتیاجمند دقت زیاد و رعایت کردن یک سری اصول است. در این مطلب به راهکارهای اصولی برای روشن کردن آتش و نکات مهم در کنترل و کاهش خطرات آن می پردازیم.
پیدا کردن یا ساختن محل مناسب
آتش در کنار همه مزایا و جنبه های مثبت، یکی از نیروهای مخرب طبیعی است و با کوچک ترین بی دقتی، با سرعتی باورنکردنی توسعه پیدا نموده و به دشمنی غیرقابل مهار و مرگبار تبدیل می گردد. در محوطه های مخصوص کمپینگ، فقط در یک محدوده معین و با فاصله زیاد از درخت ها و سایر منابع سوختنی، آتش روشن کنید. در بیشتر اقامتگاه های مدرن کمپینگ، جایگاه های ویژه ای برای این کار وجود دارد. روشن کردن آتش در فضایی محدود، به شما اجازه می دهد که به راحتی آن را کنترل کنید. علاوه بر این همواره هشدارهای رسمی برای روشن نکردن آتش در مکان های معین را جدی بگیرید چراکه علاوه بر خطرات احتمالی، در بسیاری از کشورها این کار مجازات سنگین در پی دارد. قبل از برافروختن آتش، اطراف را با دقت آنالیز کنید. اگر محوطه اطراف شما، پوشیده از علف و گیاهان خشک یا درخت های کوتاه با شاخه های نزدیک به زمین است، بهتر است منصرف شوید یا در صورت اجبار آتشی کوچک درست کنید. در چنین شرایطی، حتی پرتاب شدن یک جرقه نیز می تواند به آتش سوزی غیرقابل مهاری منجر گردد. در هنگام طبیعت گردی و گشت وگذار در منطقه ها دورافتاده ای که ممنوعیتی رسمی برای روشن کردن آتش در آن ها وجود ندارد، در محلی که هیچ نوع ماده قابل اشتعالی در نزدیکی آن نیست، با تعدادی سنگ یک حلقه آتش درست کنید. کف حلقه آتش باید خاک، شن یا قلوه سنگ باشد. نگران آلودگی احتمالی خاک نباشید زیرا آتش یک پاک نماینده و ضدعفونی نماینده قدرتمند است. اگر سنگ در دسترس نبود، می توانید با انباشته کردن خاک به صورت دیواره ای حلقوی با ارتفاع 20 تا 30 سانتی متر، یک تپه آتش درست کنید.
جمع کردن سوخت مناسب
برای روشن کردن راحت و بدون مشکل آتش، به سه نوع سوخت طبیعی احتیاج دارید که به توضیح زیر هستند: · برگ خشک، شاخه های ظریف درخت، تراشه چوب و کلا هر نوع ضایعات جنگلی که به سرعت شعله ور گردد. · شاخه های باریک خشک با قطر کمتر از 2.5 سانتیمتر. · تکه های چوب بزرگ به عنوان سوخت اصلی برای روشن نگه داشتن آتش به مدت زمان دلخواه. در محدوده های مخصوص کمپینگ بهتر است از چوب های محلی بهره ببرید، در برخی از موارد فروشگاه های محلی انواع چوب مورداحتیاج را عرضه می نمایند. اگر مسافتی بیش از 80 کیلومتر برای رسیدن به محل کمپینگ طی می کنید، چوب مورداحتیاج خود را به همراه نبرید. در برخی از کشورها این کار منع قانونی دارد چراکه باعث انتشار انواع آفت ها و انگل های درختی می گردد. اگر قصد دارید به شیوه سنتی و با جستجو در محل چوب مورداحتیاج را تأمین کنید، فقط شاخ و برگ خشک روی زمین را جمع کنید. حتی شاخه های درختان خشک و مرده را قطع نکنید زیرا آن ها نیز بخشی از زیست بوم فعال منطقه هستند و زندگی بسیاری از حیوانات به درختان خشک وابسته است. برای روشن کردن آتش در جنگل از چوب های ضخیم تر از مچ دست استفاده نکنید. این چوب ها به ندرت کاملا می سوزند و معمولا قسمت داخلی آن ها برای مدت زیادی به صورت زغال گداخته و غیرقابل تماشا باقی می ماند که با وزش باد دوباره مشتعل می گردد.
روش های چیدن چوب
یکی از مراحل لذت بخش روشن کردن آتش، چیدن چوب ها است که روش های مختلفی دارد. سه مورد از پرکاربردترین آن ها به توضیح زیر هستند:
روش خیمه ای
در این روش، شاخه های باریک کمتر از 2.5 سانتی متر، به صورت مخروطی در اطراف تلی از تراشه ها چوب و برگهای خشک در مرکز حلقه آتش قرار می گیرند. تراشه چوب به راحتی آتش گرفته و به زودی آتش را به شاخه های باریک منتقل می نماید. با شعله ور شدن آتش و افزایش حرارت، می توانید به تدریج چوب های بزرگ را داخل حلقه آتش بیندازید و تا زمان دلخواه آن را روشن نگه دارید.
روش کلبه ای
ابتدا دو تکه از چوب های بزرگ را به موازات یکدیگر و با فاصله در وسط حلقه آتش قرار بدهید. در مرحله بعد دو تکه چوب کمی کوچک تر را به موازات هم با زاویه 90 درجه بر روی ردیف اول بگذارید. فضای خالی وسط چوب ها را با تراشه چوب پرکنید. با همان چیدمان ردیف اول و دوم، چند ردیف دیگر نیز اضافه کنید. برای هر ردیف، چوب های کوچک تری نسبت به ردیف قبل انتخاب کنید. در آخر روی آن را با تراشه چوب و چوب های نازک بپوشانید. وجود فضای خالی در بین چوب ها برای رسیدن اکسیژن به آتش، اهمیت زیادی دارد.
روش وارونه یا هرمی
در این روش کار را با گذاشتن سه یا چهار تکه بزرگ تر چوب در وسط حلقه آتش به صورت چسبیده به هم شروع کنید. این کار را ادامه دهید ولی برای هر ردیف، چوب های کوچک تری نسبت به ردیف قبل به کار ببرید. بعد از 4 یا 5 لایه، چوب های کوچک و تراشه های چوب را بر روی آخرین ردیف بگذارید.
روشن کردن آتش
طبعا برای روشن کردن آتش در طبیعت به شعله احتیاج دارید و وسایل مرسوم ایجاد شعله، مثل کبریت یا فندک معمولی به علت حساسیت به رطوبت، باد و ... چندان قابل اطمینان نیستند. در هنگام طبیعت گردی و کمپینک، بهتر است انواع آتش زنه های مناسب و قابل اطمینان مثل سنگ چخماق منیزیمی یا کبریت ضد آب به همراه داشته باشید. ابتدا مقداری تراشه چوب را آتش زده و به آرامی به آن بدمید تا اکسیژن لازم برای شعله ور شدن آتش فراهم گردد و شدت و حرارت آتش افزایش پیدا کند. در مرحله بعد تراشه های مشتعل را در وسط چوب ها قرار دهید و صبر کنید که کاملا خاکستر شوند. در صورت رعایت دقیق همه مراحل، قبل از خاموش شدن تراشه ها، چوب های باریک شعله ور خواهند شد.
خاموش کردن آتش
با ریختن آب، آتش را کاملا خاموش کنید. خاکسترها را به هم بزنید و دوباره آب بیشتری روی آن ها بریزید. این کار را آن قدر ادامه بدهید تا خاکسترها کاملا سرد شوند در حدی که بتوانید آن ها را لمس کنید. قبل از ترک محل کاملا مطمئن شوید که هیچ زغال افروخته یا تکه چوب نیم سوزی زیر خاکسترها یا در اطراف حلقه آتش باقی نمانده است. هیچ وقت آتش روشن را بدون مراقبت رها نکنید.
نظافت محل برافروختن آتش
تنها در صورتی زباله های خود را در آتش بیندازید که کاملا قابل سوختن و تبدیل به خاکستر باشند. پلاستیک، قوطی کنسرو و فویل آلومینیومی را در آتش نیندازید و اگر این کار را کردید، ضایعات به جای مانده را از میان خاکسترها جمع آوری نموده و با خود ببرید. در هنگام طبیعت گردی در منطقه ها دورافتاده، هر نوع زباله ای که در اطراف محل توقف خود می بینید به همراه همه زغال های به جای مانده در حلقه آتش را جمع آوری کنید و با خود ببرید. قبل از ترک محل هر نوع سازه ای که برای برافروختن آتش درست نموده اید را از بین برده و محیط را به شکل طبیعی خود بازگردانید. جنگل ها سرمایه عمومی و سرچشمه حیات در کره زمین هستند. با کمی دقت و حوصله، می توانیم نقشی کوچک ولی بسیار بااهمیت در حفظ آنها داشته باشیم. منبع : REI
منبع: کجارو