پژمان جمشیدی، نسخه دوم سیروس گرجستانی

به گزارش مجله عکس، مرحوم گرجستانی آن موقع همبازی بسیاری از بزرگان فوتبال ایران از جمله همایون بهزادی، حمید شیرزادگان و ناصر ابراهیمی بود، اما با این حال مسائل اقتصادی باعث شد فوتبال را کنار بگذارد و برود سراغ بازیگری.

پژمان جمشیدی، نسخه دوم سیروس گرجستانی

با ما سفر کنید و با تور گرجستان از زیباترین کشور اروپا دیدن کنید و شهر زیبای تفلیس را ببینید.

پنجشنبه 12 تیر خبر رسید سیروس گرجستانی بازیگر قدیمی سریال های طنز تلویزیون و سینما بر اثر ایست قلبی در سن 76 سالگی از جهان رفت. بیشتر مردم مرحوم گرجستانی را با کاراکتر هایی نظیر هاشم آقا در متهم گریخت یا عزیز آقا در سریال زن بابا به یاد سپردند، اما کمتر کسی می داند این بازیگر طنزپرداز زمانی فوتبالیست حرفه ای هم بوده و در تیم عظیم زمان خودش یعنی شاهین توپ می زده.

مرحوم گرجستانی آن زمان همبازی بسیاری از عظیمان فوتبال ایران از جمله همایون بهزادی، حمید شیرزادگان و ناصر ابراهیمی بود، اما با این حال مسائل اقتصادی باعث شد فوتبال را کنار بگذارد و برود سراغ بازیگری.

ناصر ابراهیمی که از نوجوانی با مرحوم گرجستانی رفاقت داشت، معتقد است او اگر فوتبال را کنار نمی گذاشت یکی از دفاع وسط های خوب فوتبال ایران می شد. ابراهیمی خودش یکی از کسانی است که با وجود مسائل اقتصادی فوتبال را ادامه داد و به بازی در تیم ملی و مربی گری تیم ملی و باشگاه پرسپولیس هم رسید.

گزیده این مصاحبه را با هم می خوانیم:

- اتفاقا چند ماه پیش با آقای گرجستانی حرف زدم و با هم خاطراتی را از دوران بازی مان مرور کردیم. کلا زیاد با هم ارتباط داشتیم و احوال هم را می پرسیدیم. از 12، 13 سالگی با هم در تیم شاهین بودیم. اسم تیم آن زمان نمونه شاهین بود. در آن تیم خدا بیامرز اکبر کیا که تازگی ها فوت کرد، مربی ما بود.

این ادامه پیدا کرد تا 17، 18 سالگی که رسیدیم دسته یک شاهین. خدا بیامرز دکتر اکرامی، رییس باشگاه بود. از تیم نمونه شاهین 5 بازیکن انتخاب شدند تا بیایند پشتوانه تیم عظیمسالان و اصلی شاهین باشند. در آن زمان آقایان عراقی، شکیبی، مهندس بهشتی، حجری، تبریزی و خدابیامرز دهداری بازیکنان تیم شاهین بودند.

5 نفر انتخاب شدیم. یکی من، یکی امیر قرنی که ایشان هم فوت کردند، سیروس گرجستانی، فاروق نیکنام که ایشان هم فوت کردند به اضافه حسین ایرانی.

- حسین ایرانی بک وسط بود و آقای سیروس گرجستانی هم یک وسط بازی می کرد. ما آزمایش دادیم و قبول شدیم. در سال های 39 و 40 مرحوم گرجستانی چند بازی محبت آمیز هم برای شاهین به میدان رفت. ولی نمی دانم چه شد که یک باره تصمیم گرفت برود دنبال هنر. یعنی اگر ایشان ادامه می داد، می توانست به درجه های بالاتری هم برسد.

همان طور که من 4 سال در سال های 39، 40، 41 و 42 فیکس بازی کردم همراه با همایون بهزادی و شیرزادگان و جاسمیان، دهداری و وطنخواه و کلی از ستاره های دیگر شاهین. ایشان، اما ادامه نداد و رفت دنبال هنر.

- تمام دوران از 13 تا 20 سالگی و در تمام سفر های داخلی که با هم رفتیم، چون ما سفر خارجی با هم نرفتیم، پر از خاطره بود. ما همواره با هم قدم می زدیم. آن زمان در تیم دوم شاهین که رزرو شاهین اصلی بود کلی هم هوادار داشتیم. شاهین خیلی تیم پرهواداری بود. اولین سفرمان نزدیک قزوین رفتیم.

آخرین سفرمان اگر اشتباه نکنم به مشهد بود. در آن بازی ایشان کنار خدا بیامرز جعفر نامدار دفاع وسط ایستاد. آن زمان بچه خیلی پاک و باشخصیتی بود. خیلی هم شاداب بود و همه از بودن کنارش احساس خوبی داشتند. در بازیگری هم دیدیم که چطور مردم را می خنداند و شاد می کرد.

- به نظرم اگر ایشان فوتبال را ادامه می داد یکی از دفاع وسط های فوق العاده فوتبال ایران می شد. نه این که حالا که فوت نموده این حرف را بزنم؛ دو سال پیش به خودش گفتم، سیروس جان همان طور که در هنر پیروز شدی اگر فوتبال را هم ادامه می دادی از من هم بهتر بودی و همان طور که من چند سال فیکس بازی کردم و به تیم ملی رسیدم، تو هم می رسیدی.

اما ایشان به هنر هم علاقه داشت. ایشان در آن دوران که همبازی من بود بسیار عالی کار می کرد. با این حال خوشبختانه وارد فضایی شد که دل مردم را شاد کرد. یعنی حضور ایشان در هر سریالی که بازی می کرد، باعث می شد مردم منتظر پای تلویزیون بنشینند تا ساعت 9 گردد، سریال پخش گردد.

ایشان یک هنرپیشه درجه یک بود. بسیار هم آدم بی ریایی بود. بدون این که تکبر داشته باشد یک زندگی شاد و خوب را پشت سر گذاشت. امیدوارم روحش شاد باشد. از دست دادن ایشان خیلی ناگهانی بود و مرا متاثر کرد. درگذشت ایشان را به خانواده مرحوم و مردم ایران تسلیت می گویم.

- ما با هم عظیم شدیم. نه یک سال نه دو سال، 6 سال از 13 سالگی تا 20 سالگی با هم بودیم. آن زمان نه تنها ما از فوتبال چیزی درنمی آوردیم بلکه از جیب مان هم خرج می کردیم. می توانید از قدیمی ها سوال کنید. ما دسته یک شاهین بودیم و شوخی نبود، ولی تیم وقتی می خواست مثلا به آبادان سفر کند، نفری 50 تومان پول می دادیم.

50 تا تک تومان. یادم هست، خودم هم خیلی احتیاجات مادی داشتم. 4 سال در تیم شاهین بازی کردم. آقای جاسمیان که کنارم بازی می کرد و حالا هم در قید حیات هستند می توانند شهادت بدهند که مجبور شدم بروم تیم تاج. یک سال قبل از این که بروم تاج مرحوم گرجستانی فوتبال را گذاشت کنار. واقعا اگر ادامه می داد یکی از مدافعین خوب تیم ملی می شد.

- شما پژمان جمشیدی را در نظر بگیرید، ایشان هم همان طور بود. وقتی پژمان در تمرینات پرسپولیس حاضر می شد، آن زمان که من مربی اش بودم، این کلمه را به شوخی و مسخره می گفتم که تو باید هنرپیشه می شدی. یعنی آن قدر که بچه ها را سرگرم می کرد که بهش می گفتم تو باید به جای فوتبالیست بازیگر می شدی.

البته ایشان هم به تیم ملی رسید و در باشگاه پرسپولیس هم پیروز بود. پژمان یکی از گوش راست های خیلی خوب فوتبال ما بود. عین همین داستان، دور از جانش، در خصوص سیروس گرجستانی صدق می کرد. می خواهم بگویم برخی ها مثل سیروس یا پژمان هستند که می توانند هم در فوتبال پیروز باشند هم در هنرپیشگی.

منبع: فرادید
انتشار: 15 تیر 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: animal-photo.ir شناسه مطلب: 1028

به "پژمان جمشیدی، نسخه دوم سیروس گرجستانی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "پژمان جمشیدی، نسخه دوم سیروس گرجستانی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید