6 عادت کلامی خانواده های ناکارآمد - مجله عکس

خانواده ای که قرار است، ضامنی برای موفقیت اعضایش باشد با چند اشتباه، آینده همه اعضا را به خطر می اندازد. در ادامه، چند عادت کلامی را بیان می کنیم که هرچند اشتباه هستند، اما گاهی افراد از خود می پرسند که اگر این رفتار ها را نداشته باشیم، پس چگونه صحبت کنیم و حتی تصور بدتری هم دارند که اگر این رفتار ها نباشد، همسرم یا فرزندم به حرف های من گوش نمی دهد و .... توجه داشته باشید رفتار هایی که در ادامه مطرح می گردد، شاید موقتا تاثیرگذار باشند، اما در طولانی مدت، تخریب نماینده هستند.

انتقاد مخرب

شخصیت افراد را زیر سوال می برد

هر فردی در طول حیات خود ممکن است بار ها توسط دیگران ارزیابی گردد. بعضی از این ارزشیابی ها، دارای جنبه های تشویقی و بعضی دیگر منتقدانه است، اما انتقاد به معنای زیر سوال بردن یک رفتار و قضاوت کردن طرف مقابل اگر با رعایت یک سری اصول باشد، سازنده است و در غیر این صورت، مخرب خواهد بود.

مثلا گفتن جمله تو همواره اشتباه می کنی به همسر یا فرزند، یک انتقاد مخرب است. انتقاد در صورتی که هوشمندانه انجام گردد، آثار بسیار مفیدی خواهد داشت درغیر این صورت، معمولا با واکنش های منفی مانند پرخاش و لجبازی روبرو می گردد که شرایط خانواده را بدتر خواهد نمود.

با این حال اگر لحن انتقاد نماینده، محبت آمیز باشد بیشتر موثر واقع می گردد و مستمع بدون آن که هدف حمله قرار گیرد، از معایب خود آگاه می گردد و می تواند برای اصلاح آن رفتار تصمیم بگیرد. ضمناً همان گونه که گفتن و چگونه گفتن در انتقاد بسیار مهم است، محتوا و شیوه انتقاد نیز تاثیر گذار خواهد بود.

تهدید کردن

فقط در کوتاه مدت نتیجه می دهد

در این حالت به همسرتان این پیغام را می دهید که به تو صدمه خواهم زد! گفتن جملاتی مانند خانه را ترک می کنم، دیگه به تو پول نمی دم، خونه مادرت نمیذارم بری، غذا درست نمی کنم و ... از رایج ترین جملات تهدید نماینده ای است که زوج ها استفاده می نمایند.

هرچند گاهی این شیوه کلامی باعث می گردد تا همسرمان به خواسته ما تن دهد، اما در بلند مدت، از این شرایط خسته می گردد و ممکن است هر تصمیمی بگیرد. تصمیم هایی که نتیجه شان احساس خوشبختی نخواهد بود.

قهر کردن

به نقش خودتان بی توجه خواهید شد

تنبیه کردن می تواند به دو صورت تنبیه جسمی یا روانی باشد. در تنبیه جسمی که به خشونت خانگی معروف است، کتک کاری اتفاق می افتد، اما تنبیه روانی مانند قهر کردن، محروم کردن از یک سری احتیاج ها و ... است. پیغام تنبیه های روانی مانند قهر کردن به همسرمان این است که آن چه را می خواهم انجام بده یا تو را ترک می کنم.

در این حالت شما همسرتان را مقصر تمام اتفاقات می دانید که این مسئله علاوه بر ایجاد دلخوری، باعث می گردد هیچ گاه به نقش خودتان برای پیشرفت در زندگی توجه نکنید و از این عامل مهم خوشبختی، غافل شوید.

سرزنش کردن

کینه ای که دایمی می گردد

سرزنش کردن، یکی از اصلی ترین موانع چشیدن طعم خوشبختی در زندگی مشترک است که به آرامی اتفاق می افتد. شما اگر نتوانید سرزنش کردن را کنترل کنید و بی اختیار به سرزنش همسرتان ادامه دهید، باعث کاهش اعتماد به نفس او خواهید شد و قطعا این مسئله برای تان دردسرساز می گردد. زن و شوهری که مدام در حال ایراد دریافت از یکدیگر و یاد آوری اشتباهات گذشته شان هستند، دچار نوعی کینه و دلخوری دایمی در رابطه شان می شوند.

باج دادن

رفتاری که پایانی نخواهد داشت

با این که همواره از خواسته های خودم گذشتم، ولی همواره متهم بودم که ناسازگارم، این جمله آشنایی است که نشانه باج دادن در زندگی مشترک است. وقتی شما با وجود این که حق دارید و از حرف همسرتان بسیار ناراحت شدید، سکوت می کنید و بدون هیچ دفاعی، سعی می کنید موضوع را فراموش کنید، دارید به او باج می دهید.

به عنوان مثالی دیگر، همسر شما عادت به پرخاشگری دارد و با کوچک ترین مسئله ای شروع به داد و فریاد می نماید، بعدش شما برای آن که وضع بدتر نگردد، همسایه ها صدای تان را نشنوند یا این که بچه ها نترسند، سکوت می کنید و اجازه می دهید هر حرفی که خواست مقابل شما بزند.

به این رفتار همسر شما باج گیری عاطفی می گویند که اگر تبدیل به عادت گردد، زندگی تان را سخت خواهد نمود؛ بنابراین در چنین مواقعی قبل از بدتر شدن اوضاع، حتما اعتراض و شکایت خودتان را به این رفتار ها به گوش همسرتان برسانید.

توهین کردن

حرمت اعضای خانواده را می شکند

توهین کردن اغلب به صورت یک فرایند است، یعنی از جایی که ارتباط زوج ها بنا به مسائل و مسائل مختلف زندگی منحرف گردد، حرمت شکنی ها و توهین ها شروع می گردد و تابوی احترام در زندگی مشترک می شکند. زوج ها باید توجه داشته باشند که اصلاح چنین حالتی، کار ساده ای نیست.

درباره آسیب توهین های کلامی می توان به نابودی صمیمیت زوج ها، کاهش اعتمادبه نفس طرف مقابل، بی رغبتی به انجام فعالیت های مشترک، سردی در رابطه عاطفی-احساسی زوج ها، رسیدگی نکردن به امور مشترک و فردی، شاد نبودن، ترس از قضاوت شدن مدام، کم حرف شدن، گوشه گیر شدن، احتیاط بیش از حد، اجتناب از جمع های خانوادگی و اجتناب از حضور در منزل اشاره نمود.