چالنگی کم گوی و گزیده گوی بود، شاعری که سحر کلامش محول الاحوال بود
به گزارش مجله عکس، علی باباچاهی در گفت و گو با خبرنگاران ، ضمن ابراز تاسف از درگذشت، هوشنگ چالنگی، شاعر شهیر خوزستانی، مطرح کرد: وقتی که خبر از دست رفتن یک هنرمند را می شنویم متوجه می شویم که بر تنهایی ما افزوده شده، بگذریم که انسان ها تنهایی های متفاوتی دارند که چندگانه است، تنهایی گاه از مرگ یک هنرمند است یا فقدان یک دوست ولی تنهایی سومی شامل حال من شده که دوستی هنرمند را از دست دادم.
باباچاهی با بیان اینکه چالنگی از جنس شاعران دهه 40 و 50 و به گونه ای سحرآمیز و دارای اشعاری شگفت و بسیار زیبا بود، اضافه نمود: شاملو بارها به ستایش و تحسین چالنگی پرداخت و این شاعر خوزستانی، مصداق سخن نظامی در کم گویی و گزیده گویی بود.
وی ادامه داد: چالنگی کتاب های معدودی داشت ولی تعداد اندک اثر چیزی از ارزش ادبی یک شاعر کم نمی کند و بسیاری شاعران بزرگ در تاریخ ادبیات فارسی را سراغ داریم که تعداد اندکی شعر ولی فاخر و ماندگار دارند و توانسته اند تجلی خاص بیابند.
باباچاهی با اشاره به اینکه شاعران دهه 70 در زبان شعری با دگرگونی ها و تحولات دنیا آشناتر هستند، بیان کرد: چالنگی بعد از دهه های 70 و 80 به طور مستمر شعر را دنبال نکرد و اشعاری نیز که در سال های اخیر سروده معطوف به این دگرگونی ها نبوده است. در عین حال آثارش بسیار زیبا هستند و من با اینکه منتقد ادبی هستم و اغلب به علت حساسیت امر نقد لذت بردن صرف از یک شعر را فراموش می کنم باید بگویم اشعارش حال مرا دگرگون می کرد و محول الاحوال بود.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران